[Alfa]

Eg anser det vel heller, tvert imot, som ei form for ære å bli spurt om ein ønsker å arve. For meg er det eit uttrykk for anerkjenning av relasjonen mellom den som har arvekle og den som blir spurt om å arve. Litt symbolsk, på eit vis. Men sjølvsagt er det eit førehald at klea er av ein viss kvalitet og at ein ikkje vert brukt som søppelbøtte for nuppete, utvaska, holete og flekkete kle.

Eg synest absolutt at det er kjekkast å få gi vidare kle etter barnet til andre barn som eg har ein viss relasjon til, og spør gjerne veninner om dei har lyst til å arve. Ikkje fordi eg trur dei treng det av økonomiske grunnar, men fordi plagg eg har minner til har ein viss affeksjonsverdi for meg. På same vis ser eg at dei vi arvar frå synest det er fint å sjå att "sine" plagg på mitt barn. Det er ikkje det som binder oss saman, men det blir likevel eit uttrykk for relasjonen, på eit vis. :rar:

Men det heng kanskje saman med at vi har hatt ein tradisjon for arv av baby- og barnekle i vår familie?