[007]

Opprinnelig lagt inn av Toffskij, her.

At hun ikke bare kan innrømme det, da! Men nei, stakkars, det gjør vondt å ikke bli trodd. Buhu.

Jeg synes Emil André Erstad (kommentator, Vårt Land) oppsummerer det godt:

«I dag var eg på ein merkverdig pressekonferanse for historiebøkene. Der Støre kasta helseministeren sin for ope kamera. PK-en viser kva djupe problem Støre og partiet hans strevar med.

Det mest påfallande først: Hadia Tajik, Odd Roger Enoksen, Anette Trettebergstuen, Ola Borten Moe, Anniken Huitfeldt og Sandra Borch måtte møte pressa åleine då dei fekk avskjed. Kjerkol fekk selskap av Støre.

Eg stilte spørsmål til duoen om kvifor Kjerkol fekk slik spesialbehandling frå regjeringssjefen. Det såg ut til at spørsmålet kom brått på for Støre. Han hadde heller ikkje noko godt svar. Det kunne sjå ut som han stod der for å passe på at Kjerkol faktisk gjekk av.

I motsetnad til ved avgangen til dei andre statsrådane, var det verken anger eller skuldkjensle å spore i det Kjerkol sa. Ikkje eit ord om kva skade ho har gjort på tilliten til partiet, regjeringa eller politikken generelt.

Ikkje eit ord om kva belastning saka hennar har skapt for statsministeren. I staden skrytte ho hemningslaust over den jobben ho hadde gjort som helseminister.

Kjerkol har vore stødig og handlekraftig, men tida og staden for denne skrytet var ikkje på denne pressekonferansen.

Dessutan stod Kjerkol og lista opp støttespelarar som meinte ho ikkje burde gå av. Det var eit spesielt skode, ettersom regjeringssjefen som stod ved sidan av henne nettopp hadde gjort det klart kvifor han hadde landa på å kaste henne.

Det var tydeleg at Kjerkol og Støre ikkje hadde same syn på konklusjonen då dei stod framfor pressa. Dei var ikkje forsona med kvarandre. Det var nesten så vi i pressa kunne kjenne aggresjonen mellom dei. Støre takka Kjerkol, men ho takka ikkje han – for å sei det forsiktig.

Pressekonferansen blir ståande som eit symbol på Støres manglande vilje til å skjere gjennom tidleg nok. Når han først veljer å gjere det, etter at Kjerkol har fått sette seg framfor partiet i lang tid, er det for seint.

Her skriv eg meir om det Støre burde sagt til Kjerkol – tidlegare og tydelegare (for abonnentar på Vårt Land, på lenke i kommentarfeltet).»