[Alfa]

Opprinnelig lagt inn av Sitron, her.

Økonomiske eller religiøse hensyn? Nei, hvorfor det? Man bør jo vurdere et ja eller nei ut fra om tilstanden oppfyller kriterier til dødshjelp og om pasienten er mentalt klar. Uansett vil jo de fleste som oppfyller det jeg mener er tilstander der man bør gi dødshjelp vite på forhånd at de kommer til å dø. Ergo blir jo det en tankeprosess man må gjennom hvor man om man ønsker kan samtale vel og lenge om dette. Jeg tror dessuten at det å skulle dø gjør noe med en som person. Jeg tror man gjerne blir enten veldig bevisst og veldig rasjonelt klarer å ta beslutninger, eller så lever man med fornektelsen og tror man skal overleve. Vil den siste gruppen be om dødshjelp?

Eg synest ikkje at nokon skal tvingast til dødshjelp om dei ikkje vil. Det strid mot alt eg trur på. Ein sjukdomsprosess er også langt meir komplisert enn at ein får beskjed om at ein skal dø. Det er ei myte at alle får beskjed om kor lenge ein har att. Vitskapen har også sine begrensingar. Eg er, som sagt fleire gongar, ikkje imot aktiv dødshjelp, men eg er heller ikkje for. det kan få langt meir alvorlege konsevenar enn eg er villig til å tole. Det er ofte rimeleg tilfeldig om ein dør eller om ein overlever. De som er udelt for dødshjelp: når meiner det at denne retten skal tre inn, og kva for reglar skal gjelde?