Eg skulle i en komfirmasjon for eit par år sidan, der var en onkel som eg ikkje hadde sett sidan eg var 14 år og beinrangel. På daværande tidspunkt var eg godt i stand ja.spes rundt magen. Eg satt i en stol der og prata med slekta,kjente og ukjente då min onkel kjem bort. I staden for å sei hei, seier han høgt og tydelig" fy faen!!! du ser jo ut som en julegris der du sitter!!"

Takk for den kjære onkel! Koslig å sjå deg og igjen etter 17 år

Det er vel noko av det værste eg har opplevd,får helt vondt inni meg endå når eg tenker på det.

Har vore både tynn og tjukk,så kommentarer begge veier. Då eg var tynn var det ei mor til ei venninde som alltid maste om at eg måtte ete...og lessa rikelig med mat på fatet mitt.