Sv: Hjelp meg!
Opprinnelig lagt inn av Magica, her.
Skjønner. Jeg liker at man har forskjellige meninger jeg, syns det er så interessant å høre hvor forskjellige man kan være. Jeg skal love at mange syns jeg liker gnåle-musikk... og jeg syns det er moro å argumentere for hvorfor det ikke er gnålete. 
I Grace Kelly er ikkje Mika melodiline-nyskapande akkurat, men det gjer berre at låta set seg på hjernen fort (=smart). Problem: Ein kan lett bli lei av det. Løysing: Han spelar på ein utruleg ambitus, slik at det at ein ikkje kan hjelpe for at ein vert imponert kvar gong gjer at ein gidd å høyre på litt meir. Og så har han ein veldig god kontroll i falsett, slik at sjølv om stemmen hans vel må karakteriserast som det mannen min plar å kalle "typisk 2,9-song" (dvs.m karakteren 2,9 etter det gamle universitetskaraktersystemet  , altså dårlegare enn laud) vert ikkje dét så påfallande.
Men i Lollipop kan eg ikkje la vere å kommentere at melodilina liknar litt i overkant på Mary Boy child (Long time ago in Bethlehem).  Men med bagrunnen hans ... kanskje det er intendert? (I så fall er det jo berre enda meir genialt.  ) |