[My]

Opprinnelig lagt inn av Polyanna, her.

Eg gløymer meg heile tida, særleg når eg skal svare kjapt.

Rare greier. Det går heilt automatisk å skrive nynorsk når eg skriv til foreldra mine, bror min og eine søskenbornet mitt, men til søstra mi går det på bokmål.

Slik er sambuaren min og. Han skriv nynorsk til familien sin, men bokmål elles. Tidlegare skreiv han nynorsk heile tida, men fekk så mykje tyn og kommentarar (IT-bransjen, privat næringsverksemd med hovudtyngd av kontaktnettet i Oslo og Vestfold) at han til slutt ga opp, og gjekk over til å skrive bokmål i jobbsamanheng.

Han pratar fortsatt dialekt, men får mykje tyn og "morosame" kommentarar for det og, av godt vaksne mannfolk. Ikkje i og rundt Oslo, der er vel folk vant med litt forskjellig, men særleg litt lenger sør, i Sandefjord og omegn, ser det ut til at vestnorske dialekter fortsatt er noko eksotisk og framand, som må kommenterast og hermast, i alle passande og upassande samanhenger.